Julian Wysocki

(1916-1974)

Obrońca Westerplatte we IX 1939 r.

   Urodzony 16 lutego 1916 r. we wsi Żebry w powiecie Grajewo, województwo Białystok. Syn Władysława i Marianny ze Skadyszewskich. Służbę wojskową odbywał w latach 1938-1939 w Batalionie Sanitarnym w Grodnie. Na Westerplatte przybył 30 lipca 1939 r.
   W czasie obrony pełnił funkcję sanitariusza i opiekuna rannych. Wzięty do niewoli, w Stalagu I A był również sanitariuszem. Pracował w izbie chorych z numerem obozowym 1503. W maju 1942 r. w majątku Gerdauen poznał swą przyszłą żonę Czesławę, wywiezioną z kraju na roboty przymusowe. 25 stycznia 1945 r. w wyniku zarządzonej ewakuacji znaleźli się oboje w miejscowości Sępopol-Bartoszyce. Po wejściu Rosjan ponownie skierowany do przymusowej pracy w okolicznym młynie, przerabiającym ziarno na mąkę dla frontowych oddziałów.
   W maju 1945 r. udał się w rodzinne strony do wsi Zebry. W okolicy działali partyzanci. Zaczęły się namowy i propozycje wstąpienia w ich szeregi. Jednak po długim okresie wojennej poniewierki i zakończeniu wojny, nie zgodził się na dalsze wojowanie. Wraz z żoną wyjechali na Ziemie Odzyskane, do miejscowości Sępopol, w której doczekali wyzwolenia. Założyli własny sklepik kolonialny. W 1946 r. byli jednymi z pierwszych mieszkańców Sępopola, a ich sklepik jedynym dostawcą żywności mieszkańcom miasteczka. W 1948 r. zawiązała się spółdzielnia "Samopomoc Chłopska". Podjął w niej pracę skarbnika. Po uruchomieniu produkcji w Zakładach Roszarniczych (1949) był personalnym. W latach 1950-1957 zatrudnił się zgodnie z kwalifikacjami zawodowymi w kolumnie sanitarnej miasta. W 1958 r. jako osadnikowi wojskowemu przyznano domek z ogrodem. Pogarszający się stan zdrowia zmusił go do podjęcia pracy sezonowej w Przedsiębiorstwie "Las" Olsztyn. Został pszczelarzem pasieki w Sątocznie w powiecie kętrzyńskim. W 1966 r. przeszedł na rentę chorobową.
   W grudniu 1973 r. wyjechał z żoną do Kędzierzyna do dzieci, które tam się wykształciły i pozakładały rodziny. Daniel, Janina, Bogdan zdobyli zawody techniczne, a wnuki: Jolanta, Dariusz, Joanna, Beata ukończyły szkoły techniczne, Rafał jest studentem Politechniki Śląskiej, prawnuki to Adrian i Oskar i jedna prawnuczka Monika.
   Zmarł 20 października 1974 r. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Kędzierzynie w dzielnicy "Kuźniczka".

Odznaczenia: Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (1945), Krzyż Walecznych (1968).

Powyższy biogram pochodzi ze strony internetowej: www.westerplatte.pl