Tadeusz Ciborowski

(1885-1940)

ksiądz grajewskiej parafii w latach 1911-1914

   Ur. 28 X 1885 r. w Pułtusku, jako syn Jana i Walerii z Wesołowskich. Ukończył gimnazjum w Łomży, a następnie seminarium w Sejnach. Święcenia kapłańskie otrzymał 8 XI 1908 r.
   Następnie był wikariuszem w Nowogrodzie (od XI 1908 r.), Miastkowie (od IX 1910 r.), i Grajewie (30 VIII 1911 r. – 20 XII 1914 r.). Następnie przeniesiony na stanowisko administratora parafii w Bakałarzewie, w której zostaje proboszczem (od X 1918 r.), przeniesiony na probostwo w Adamowiczach (od VI 1924 r.) o Małym Płocku (od X 1933 r.). W 1939 r. został kanonikiem honorowym kolegiaty sejneńskiej.
   11 IX 1939 r. został aresztowany przez Niemców, był przetrzymywany w Hohenbruck k/Królewca, a następnie od III 1940 r. w Działdowie, gdzie najprawdopodobniej zginął w IV 1940 r.
   Ks. Ciborowski zasłynął jako pszczelarz, zajmował się także jedwabnictwem. Wydał prace: „Pszczoły” (1927), „Praca w Pasiece” (1927), „Jak hodować pszczoły, by dawały dużo miodu” (1931), „Ul warszawski drewniany i słomiany z zaopatrzeniem” (1934). Pisał również artykuły w literaturze fachowej: „Bartnik postępowy”, „Bartnik Wielkopolski”, „Przewodni Gospodarski”, „Pszczelarz Polski”, „Rolnik”. Poza tym wydał również książki: „Na Dzień Zaduszny” (1931), „Nabożeństwo pokutne na Dni Krzyżowe” (1932).