Stanisław Aleksander Metelski

(1885-1965)

dyrektor Gimnazjum im. M.Kopernika w Grajewie w latach 1928-1931


   Urodził się 25 stycznia 1885 roku w Opolu Lubelskim w umiarkowanie zamożnej rodzinie ziemiańskiej posiadającej swoje dobra ziemskie w Metelinie i Rzeczycy. Należąca do nich cukrownia przynosiła godziwe zyski. Na początku XX w. Metelscy zubożeli i z czasem dobra sprzedali, ale o wykształcenie dzieci dbali.
   Był osobowością złożoną o dość bogatym w wydarzenia życiorysie. Szczupłej budowy ciała i średniego wzrostu był młodzieńcem ruchliwym o dość żywym temperamencie i wyobraźni, która pobudzała jego działania w poszukiwaniu odpowiedniego miejsca dla stabilizacji życiowej. Mając wiele pomysłów ukierunkował swoje zainteresowania na przedmioty przyrodnicze. Od młodych lat był człowiekiem zaangażowanym, patriotą i ideowcem, społecznikiem, który wartościował swoje pro społeczne postępowanie i nastawienie.
   W 1924 r. uzyskał uprawnienia do nauczania przyrodoznawstwa w szkołach średnich. Nauczał m.in. w Gimnazjach w Lublinie i w Puławach, następnie w Gimnazjum w Ciechanowie. W okresie 1 III 1928 - 25 IX 1931 pełnił funkcję dyrektora Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Grajewie, skąd został przeniesiony do Gimnazjum i Liceum w Zgierzu. Tam pełnił funkcje nauczyciela biologii, a później pełnił funkcję dyrektora.
   Ciesząc się zaufaniem Zgierza i powstałych władz, został pierwszym prezydentem miasta Zgierza w 1945 r., był organizatorem życia społecznego, gospodarczego i kulturalnego w tym trudnym okresie po zniszczeniach wojennych rabunkowej gospodarce okupanta. Zmęczony nadmierną pracą i chorobą żony z początkiem lat pięćdziesiątych przeszedł w stan spoczynku. Tam w Zgierzu po śmierci 10 kwietnia 1965 r. spoczął na cmentarzu przy ul. Piotra Skargi.
   Był żonaty z Marią Rzeczycką również nauczycielką.

Wybitny pedagog i wychowawca, duży przyjaciel młodzieży, okazywał dużą pomoc w kwestiach programowo-wychowawczych. Jego przymusowe odejście z gimnazjum grajewskiego młodzież przyjęła z dezaprobatą.

Przywiązywał dużą wagę do nauczania metodą laboratoryjną takich przedmiotów jak: biologia, fizyka, chemia. Byli uczniowie wspominali go jako demokratę, człowieka subtelnego, przyjaciela i wychowawcę młodzieży. Cenił odwagę cywilną i nie znosił kłamstwa.