Kazimierz Dąbrowski

(1906-1945)

lekarz 9 psk w latach 1937-1939 r.


   Ur. 15 I 1906 r. w Podhajcach (woj. tarnopolskie) jako syn przemysłowca Jana i Marii z Wdowickich. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Podhajcach, następnie w latach 1919-1926 do gimnazjum w Brzeżanach, w którym zdał maturę. Należał do harcerstwa i szkolnego hufca Przysposobienia Wojskowego. W 1926 r. rozpoczął studia lekarskie na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, które musiał przerwać w wyniku choroby. 10 VIII 1927 r. wstąpił do Szkoły Podchorążych Sanitarnych w Warszawie i studiował medycynę na Uniwersytecie Warszawskim. Egzamin końcowy złożył 9 VI 1934 r., uzyskał dyplom lekarski (nr 352). Po ukończeniu Szkoły Podchorążych 30 VI 1934 r. otrzymał także nominację na stopień podporucznika.

   W latach 1934 – 1936 pracował na oddziale skórno-wenerycznym 1 Szpitala Okręgowego im. Piłsudskiego przy ul. Zakroczymskiej 6 w Warszawie (VII-XII 1934 r., X-XI 1936 r.) oraz odbywał staże na oddziałach Szpitala Szkolnego CWSan. (VII 1934 r. - VI 1936r.). W roku 1936 otrzymał awans na stopień porucznika i od IV pełnił obowiązki młodszego lekarza 24 pp.
   Z Warszawy został przeniesiony do Grajewa, gdzie od 29 IV 1937 r. pełnił funkcję lekarza pułkowego 9 psk. W pułku wchodził m.in. w skład Oficerskiego Sądu Honorowego na rok 1938/39.
   W opinii dowódcy 9 psk z 1937 r. określano go w następujący sposób: Wyrobiony spokojny charakter. Energiczny, ambitny, pełen inicjatywy. Dokładny i sumienny w pracy. Koleżeński i łatwy w współżyciu. Fizycznie bardzo dobrze rozwinięty - inteligentny. Łatwość zastosowania się do nowych warunków i wymagań. Jako lekarz pułku pracuje sumiennie i z zapałem.
   Równocześnie od końca XII 1938 r. posiadał prywatna praktykę w mieście na ul. Bandurskiego 17 (ob. Kopernika). Był także kierownikiem Przychodni Wenerycznej oraz kierownikiem Ośrodka Zdrowia w Grajewie, a także lekarzem dla urzędników państwowych.
   W III 1939 r. otrzymał awans na stopień kapitana. Na szlak kampanii wrześniowej 1939 r. wyruszył w szeregach 9. psk. W trakcie walk 10 IX 1939 r. został lekko i utracił kontakt z macierzystym oddziałem. Dalszy szlak bojowy przebył na stanowisku szefa sanitarnego Suwalskiej BK. 6 X po kapitulacji pod Kockiem dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał jednak tylko do 15 XI. Następnie przebywał w Warszawie. W VI 1940 przeniósł się do Wielgomłyna w pow. radomskim, zaś w V 1943 r. do Kobiel również w pow. radomskim. W obu tych miejscowościach pełnił obowiązki lekarza rejonowego.
   10 III 1945 r. zmobilizowany w szeregi ludowego WP w stopniu kapitana z przeznaczeniem dla Szpitala Okręgowego nr 1 w W-wie, jednak już od 12 III służył jako starszy lekarz sanitarny Samodzielnego Pułku Moździerzy 2 Armii. Poległ 19 III 1945 r. k/Rothenburga na terytorium Niemiec.

Rodzina: ż. Maria Żukowska (VIII 1935 r.), c. Maria (ur. 23 XI 1939), s. Andrzej (ur. 5 X 1943)
Awanse: ppor. - 1 VII 1934 r., por. - 1 I 1936 r., kpt. - 19 III 1939 r.
Odznaczenia: Brązowy Medal za Długoletnią Służbę (1938)

Wykorzystane materiały:
- CAW – Ap. 2986, TAP 32/52/14, rozkazy 9 psk 1937-1938; Dz. Pers. Nr 12/1934; Tajny Dziennik Awansowy MSWojsk. Nr 1/1935; Rozkaz DOK III Nr 52/1938; Rocznik lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1936, Warszawa 1936; Rocznik lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1938, Warszawa 1938 r.; Urzędowy spis: lekarzy, lekarzy-dentystów, farmaceutów, felczerów, pielęgniarek, położnych, uprawnionych i samodzielnych techników dentystycznych oraz wykazy: aptek, szpitali, ubezpieczalni społecznych, ośrodków zdrowia, przychodni samodzielnych oraz centrali i filii Państwowej Szkoły Higieny, Warszawa 1939; Księga poległych na polu chwały 1943-1945, Warszawa 1974; J. B. Gliński, Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów ofiar drugiej wojny światowej, t. II, Warszawa 1999, R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003 r.; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939 r. Stan na dzień 23 marca 1939 r., Kraków 2006 r.;

Komentarze   

+2 #1 Wiktor 2018-11-26 21:55
To mój pradziadek :sad:
Cytować