Władysław Reniewicki

(1909-1991)

absolwent grajewskiego Gimnazjum, działacz harcerski

   Władysław Reniewicki urodził się 14 stycznia 1909 r. w Grajewie. Tu spędził całe dzieciństwo i młodość wychowując się razem z resztą rodzeństwa. W wieku 8 lat zobaczył grupę skautów w mundurach i kapeluszach, którzy zaimponowali mu tak bardzo, że zapragnął zostać jednym z nich. Dopiął tego w wieku 13 lat wstępując w szeregi drużyny harcerskiej działającej w miejscowym Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika. Pierwszym wydarzeniem , które wywarło na nim ogromne wrażenie było Przyrzeczenie Harcerskie złożone w leśniczówce na Czerwonych Bagnach dokładnie w dzień urodzin Mikołaja Kopernika.
   Kolejnymi etapami w harcerskim życiu były: kurs zastępowych, szkoła instruktorska, oraz kierowanie drużyną Wilcząt (1926-1931), czyli zuchów. Jego zasługą było również reaktywowanie działalności II DH im. T.Kościuszki, w której pełnił funkcję drużynowego w okresie V 1927 - X 1931. Wreszcie w XI 1931 r. objął funkcję Komendanta Hufca Szczuczyn, którą to sprawował aż do X 1938 r. Po kolei zdobył wszystkie stopnie harcerskie od młodzika, do Harcerza Rzeczpospolitej. W 1938 r. został mianowany na stopień harcmistrza.
   Uczęszczał do grajewskiego Gimnazjum, w którym w 1928 r. zdał maturę. W latach 1930-1931 był słuchaczem Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Krakowie. Po jej ukończeniu wrócił do Grajewa. Od IV 1932r. rozpoczął pracę w Urzędzie Gminy w Szczuczynie, do którego się przeniósł. Trzy lata później w IV 1935 r. został przeniesiony na stanowisko sekretarza Zarządu Miejskiego w Rajgrodzie. Po kolejnych trzech latach w IV 1938 r. objął stanowisko sekretarza w Gminie Lachowo.
   Jako oficer rezerwy brał udział w wojnie obronnej 1939 roku. Był organizatorem obrony Lachowa. Od 8 IX wraz z podwładnymi rozpoczyna odwrót pośród niemieckich patroli, w wyniku czego przez Krynki, Wołkowysk i Skidl dotarł 19 IX do Grodna. Zatrzymał się w domu rodzinnym żony (ślub wziął w 1936 r.), w którym ona przebywała już od sierpnia 1939 r. Zaangażował się w działalność konspiracyjną, w ramach której odwiedzał również Grajewo. Po zmianie okupanta w 1941 nie zaniechał tej działalności, którą kontynuował aż do wyzwolenia. Został odznaczony Krzyżem Walecznych. W latach 1942-1944 był członkiem Szarych Szeregów, kierował Rojem Wilki.
   Po wojnie, wiosną 1946 r. osiedlił się wraz z żoną Olgą w Dzierżoniowie. Podjął pracę w Spółdzielni Mieszkaniowej jako księgowy. Wraz z takimi ludźmi jak Zbyszek Cybulski, Wojciech Jaruzelski, Lucjan Węgiel, organizował harcerstwo na tym terenie. Rok później, 2 listopada 1947 roku objął funkcję Komendanta Hufca w Dzierżoniowie i pełnił ją do 1 grudnia 1948 roku. W latach 50-tych, kiedy to rozwiązano ZHP i przekształcono w Organizację Harcerską ZMP, druh Reniewicki usunął się w cień, lecz nie zaprzestał działalności. Z młodzieżą spotykał się w swoim domu i stamtąd wyruszali na zajęcia w terenie.
   W 1981 roku druh Władysław otrzymał Order Uśmiechu, najwyższe odznaczenie przyznawane przez dzieci. Cenił je sobie najbardziej, pomimo tego że został jeszcze kawalerem Złotego Krzyża za zasługi dla ZHP, medalu Ministerstwa Edukacji Narodowej i Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski.
   Druh Władysław Reniewicki poświęcił swoje życie harcerstwu. Był instruktorem z wielkim entuzjazmem i zaangażowaniem. Potrafił w wielu ludzi, młodych harcerzy, wszczepić ideę służby, pogodę ducha i chęć współpracy. Był wzorem wszystkich harcerskich cnót. Służbę instruktorską pełnił aż do swojej śmierci 30 maja 1991 r. Pochowany został na cmentarzu komunalnym w Dzierżoniowie.

+ Druh Władek, zwany popularnie przez młodzież "Dziadkiem"
+ Pełniąc funkcję komendanta, później drużynowego i przewodniczącego Hufcowej Komisji Rewizyjnej wychował wielu wspaniałych następców. Młodym harcerzom potrafił pokazać, na czym polega harcerstwo. I to zarówno harcującym z nim po lesie, jak i ucząc prowadzić notatnik zastępowego.
+ Rozkazem L.5/99 w dniu 20.05.1999 r. Komendant Dolnośląskiej Chorągwi ZHP, druh harcmistrz Dariusz Ostrowski nadał Hufcowi Ziemi Dzierżoniowskiej Związku Harcerstwa Polskiego imię harcmistrza Władysława Reniewickiego. Tym samym zakończyła się trwająca w hufcu od 1994 roku kampania-bohater.