Szczegóły
Kategoria: Biogramy
Poprawiono: poniedziałek, 12 października 2015, 10:02
Tomasz
Odsłony: 2079

Mieczysław Dąbrowski

(1900-1940)

członek POW, leśniczy Nadleśnictwa Grajewo w okresie II RP


   Mieczysław Dąbrowski, s. Jana i Heleny Ostro, ur. 24 III 1900 r. w Łomży. Kształcił się w Polskiej Szkole Handlowej, gdzie ukończył 6 klas i przeszedł do 8-klasowego gimnazjum filologicznego. Od 1913 r. należał do „Bratniej Pomocy Skautingu”.
   W latach 1915-1918 należał do POW (ps. „Piast” i „Dębski”). W październiku 1916 r. ukończył kurs podoficerski prowadzony przez legionistów i został mianowany plutonowym z zadaniem prowadzenia oddziału złożonego z uczniów Szkoły Handlowej w Łomży. Latem 1917 r. został wysłany organizować oddziały POW w pow. szczuczyńskim i kolneńskim. Pracował m.in. w komendzie lokalnej Słucz. W czerwcu 1918 r. mianowany kierownikiem okręgowym służby łączności. Czynnie uczestniczył w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918 r.

   Po odzyskaniu niepodległości wstąpił na ochotnika do WP – do 33. pp. Od stycznia 1919 r. brał udział w walkach na froncie wołyńskim, gdzie został lekko ranny w nogę. Od maja 1919 r., na własne żądanie, przydzielony został do 35. Baterii Konnej przy oddziale mjr. Jaworskiego, z którą walczył nadal na froncie wołyńskim i galicyjskim. W okresie od grudznia 1919 r. do maja 1920 r. - poza frontem - pełnił służbę w oddziale sztabowym baterii zapasowej 3. Dywizjonu Artylerii Konnej. Następnie powrócił na front, gdzie w czerwcu 1920 r. został ponownie ranny, tym razem w głowę. W okresie od listopada 1920 r. do marca 1921 r. ukończył III-ci kurs oficerów rezerwy w Szkole Podchorążych Artylerii w Poznaniu i z dniem 6 IV 1921 r. został zwolniony do rezerwy w stopniu ppor. rez. ze starszeństwem (1 IV 1921 r.).
   W okresie międzywojennym obowiązkowe ćwiczenia oficerów rezerwy odbywał w latach 1925, 1928 i 1930 w szeregach 1. Pułku Artylerii Przeciwlotniczej. Awansowany do stopnia por. rez. ze starszeństwem
2 I 1932 r.
   Po zwolnieniu do rezerwy w 1921 r. dopełnił swoje wykształcenie zdając maturę na kursie Ministerstwa Religii i Oświecenia Publicznego w Warszawie. Następnie w okresie od październik 1921 r. – czerwiec 1924 r. ukończył Wydział Rolniczo - Leśny Uniwersytetu Poznańskiego, uzyskując tytuł leśnika dyplomowanego. (W grudniu 1935 r., po zdaniu stosownych egzaminów, uzyskał na tej samej uczelni tytuł inżyniera leśnika.). Po maturze i studiach od początku 1925 r. rozpoczął pracę w charakterze leśniczego w lasach państwowych Dyrekcji Siedleckiej.
   Co najmniej od 1929 do 1937 r. pracował w nadleśnictwie Grajewo, które mieściło się w Podlasku. Pracując w Podlasku angażował się w działalność lokalnych organizacji społecznych. Był m.in. przewodniczącym Dozoru Szkolnego w Białaszewie, Wiceprezesem Związku Peowiaków w Grajewie, komendantem kompanii Związku Strzeleckiego w Przechodach oraz radnym gminnym. Przed samą II wojną światową był nadleśniczym w Supraślu.
   Wziął udział w kampanii wrześniowej 1939 r. Trafił do niewoli sowieckiej. Więzień obozu w Kozielsku, rozstrzelany w kwietniu 1940 r. w Katyniu.
   Był żonaty z Janiną Kiełczowską, z którą miał synów Lechosława (ur. 1927), Jarosława (ur. 1931). Żona wraz z synami została wywieziona na Syberię.

Odznaczenia:
Medal Niepodległości (1932); Srebrny Krzyż Zasługi (1936); Medal pamiątkowy za wojnę 1918-1921 (1931), Medal 10-lecia (1928); Krzyż POW (1919), Krzyż Legionowy (1931), Krzyż rozbrojenia i wypędzenia Niemców,

Wykorzystane materiały:
CAW – Ap. 1418, MN 20.07.1932;
"Rocznik Oficerski" 1923, 1924;
"Rocznik Oficerów Rezerwy" 1934;
"Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego", Warszawa 2000.