Kazimierz Sawa - Sawicki

(1888-1971)

Wojskowy w okresie II RP, członek AK

   Syn Jana i Aleksandry z Żelechowskich. Ur. 2.06.1888 r. w Grajewie. Ukończył studia medyczne w Pradze i w Krakowie. Był członkiem Związku Walki Czynnej oraz Związku Strzeleckiego. Od sierpnia 1914 r. do sierpnia 1915 r. służył w Legionach Polskich. Dowodził plutonem 1 kompanii w 1 i 5 pułku piechoty. W październiku 1914 r. został awansowany na stopień podporucznika, a w marcu 1915 r. – na stopień porucznika. W sierpniu 1915 r. został zastępcą komendanta głównego POW. Był nim aż do zakończenia wojny.

   W listopadzie 1918 r. organizował 36 pułk piechoty Legii Akademickiej. Dowodził z nim jednym z batalionów, a następnie całym pułkiem. Będąc na tym stanowisku przyjął z rąk ministra spraw wojskowych, gen. W. Sikorskiego, sztandar ufundowany przez studentów i władze stołecznych uczelni. Stanowisko to pełnił do kwietnia 1927 r.
   1 czerwca 1919 r. został awansowany na stopień podpułkownika, a 15 sierpnia 1924 r. – na stopień pułkownika. Od kwietnia 1927 r. do maja 1932 r. był dowódcą piechoty dywizyjnej w 29 Dywizji Piechoty, której pododdziały służyły w Grodnie i w Suwałkach. Od maja 1932 r. do lutego 1938 r. dowodził 16 Dywizją Piechoty (Grudziądz i Chełmno), w międzyczasie awansując na stopień generała brygady dnia 1 lutego 1933 r. Od lutego 1938 r. do września 1939 r. był dyrektorem Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego.
   We wrześniu 1939 r. dowodził jednostkami Obrony Narodowej a także grupy „Włodzimierz”. Po wkroczeniu Sowietów przedostał się do Węgier, gdzie został internowany.
   W marcu 1941 r. powrócił do kraju. Od kwietnia 1941 r. do 1943 r. był komendantem obszaru ZWZ/AK Lwów. W konspiracji działał pod pseudonimem „Prut”. W latach 1943-1944 służył w Komendzie Głównej AK, w komórce „Prusy Wschodnie”. Walczył w Powstaniu Warszawskim. Był wówczas szefem III zrzutu Sztabu. Po upadku powstania dostał się do niemieckiej niewoli.
   Po wydostaniu się na wolność do 1948 r. przebywał w Nicei. Następnie zamieszkał w Wielkiej Brytanii. Został członkiem Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia. Po demobilizacji zamieszkał w Londynie.
   Dnia 11 listopada 1966 r. został awansowany do stopnia generała dywizji. Został odznaczony Orderem Virtuti Militari, orderem Polonia Restituta 3 i 4 klasy, Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych (czterokrotnie) oraz Złotym Krzyżem Zasługi z mieczami.
   Zmarł 2.03.1971 r. i został pochowany na cmentarzu Gunnersbury.