Stanisław Filipkowski

(1843-1900)

uczestnik powstania styczniowego

   Urodził się 2 maja w majątku rodzinnym Obrytki, jako syn ziemianina - byłego majora wojsk polskich - Ksawerego i Marianny z Sumińskich. Po ukończeniu gimnazjum w Płocku rozpoczął studia na Uniwersytecie w Petersburguu. Na wieść o wybuchu powstania wraca do kraju i wstępuje z bratem Wacławem prawdopodobnie do oddziału Konstantego Ramotowskiego Wawra.
   Według tradycji rodzinnej miał dostać się do niewoli. Uniknął wprawdzie zesłania, został jednak wydalony z granic Królestwa. Przebywał jakiś czas w zaborze pruskim, a następnie udał się na studia do Paryża, a po roku do Gandawy, gdzie w 1865 roku ukończył Szkołę Inżynierii Cywilnej. Po ukończeniu studiów pracował jako inżynier przy budowie kolei w Petersburgu i Kiszyniowie. Po kilku latach powrócił do kraju i w Warszawie otrzymał stanowisko inżyniera w fabryce Machin i Odlewów Żelaznych Konstantego Rudzkiego. Z czasem awansował na stanowisko głównego dyrektora.
   Poza pracą zawodową zajmował się działalnością charytatywną. Był m.in. członkiem Towarzystwa Dobroczynności, utrzymywał czytelnię ludową, schronisko dla ubogich, ochronkę dla dzieci. Od 1898 właściciel majątku Drwalewo.
   Stanisław Filipkowski zmarł 7 października 1900 roku w Wiesbaden. Spoczywa na Powązkach w kw. 24.

Źródła:
Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów uczestników powstania listopadowego.
Polski Słownik Biograficzny T. VI Kraków 1948.
"Kurier Warszawski" nr 134/1865.
Odpis z nagrobka.