Tadeusz Saturnin Świacki

(1926-1944)

żołnierz AK

   Urodził się 10 października 1926 w Krośniewicach, w powiecie kutnowskim jako trzecie dziecko Władysława Świackiego i Józefy, z domu Lepak. Uczęszczał do szkoły podstawowej w Hołynce, a następnie swoją edukację kontynuował w Augustowie. Od grudnia 1936 r. mieszkał w Grajewie, do którego przeniosła się cała rodzina.
   W 1939 r. razem z matką i rodzeństwem przeprowadził się do Grodna, gdzie mieszkał jego wuj Feliks Świacki. Następnie z całą rodziną przeprowadził się do Bogusz. Tam mieszkali rodzice jego matki. Po ataku Niemiec na Związek Radziecki, w czerwcu 1941 roku, cała rodzina przeprowadziła się z powrotem do Grajewa.

   Wstąpił do powstającego Związku Walki Zbrojnej. Przyjął pseudonim „Saturn”, pełnił obowiązki wywiadowcy oraz ubezpieczał tzw. kontakty organizacyjne oraz kolportował „Komunikaty Wojenne ZWZ”, redagowane przez jego ojca. Wchodził w skład plutonu, którym dowodził jego brat, Henryk (ps. „Konar”). Członkami tego pododdziału byli harcerze i członkowie Związku Strzeleckiego. Pracował również jako subiekt w sklepie niemieckim. Bardzo mu to ułatwiało pracę wywiadowczą.
   „Saturn” był członkiem 9 Pułku Strzelców Konnych Armii Krajowej. Ppor. „Błyskawica” (Antoni Zabiłowicz) wyznaczył go do przeprowadzenia akcji zniszczenia domowej gorzelni samogonu we wsi Okół. Zabili go niemieccy żandarmi, gdy razem z dwoma innymi partyzantami wracał z udanej operacji bojowej. Miało to miejsce nocą z 24 na 25 czerwca 1944 roku. Tadeusz Saturnin został pochowany nieopodal wspomnianej miejscowości. Jego ciało po wojnie ekshumowano i pochowano na cmentarzu grajewskim.

+ Pośmiertnie otrzymał Krzyż Walecznych. Oprócz tego w maju 1945 roku dostał Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami. Został również awansowany do stopnia plutonowego rezerwy.