Wincenta Michalina Borawska

1919–2006

księgowa, sprzedawca, pracownik PSS

Z domu Sierzputowska urodziła się w Bełdzie. Szkołę podstawową (siedmioklasową) ukończyła w Grajewie. Należała do III Drużyny Żeńskiej im. Królowej Jadwigi – zastęp Szyszek. W czasie okupacji była na robotach w Niemczech – wieś Gross Gablik (niedaleko od Grajewa – dzisiaj jest to chyba miejscowość Gawlik Wielki). Tuż przed wyzwoleniem przeszła, przejechała trasę z Grajewa do Królewca, potem do Warszawy i wreszcie do Grajewa (już wolnego). Tę gehennę opisała w krótkim wspomnieniu.

Po wojnie była pracownikiem Urzędu Likwidacyjnego w Grajewie (01.10.1946 – 31.12.1948). W latach 1948–1952 zatrudniona w Oddziale Powiatowym Banku Rolnego w Grajewie jako księgowa. Od 30 czerwca 1952 roku do 9 lutego 1955 jest przerwa w pracy. Jest to okres, w którym urodził się mój brat i ja. W 1955 roku (9 lutego) rozpoczęła pracę w Powiatowym Zarządzie Gromadzkich Ośrodków Maszynowych (przy Prezydium Powiatowej Rady Narodowej). W związku z likwidacją PZGOM w 1957 roku otrzymała wypowiedzenie (zatrudniona była do 30.06.1957). Najdłużej pracowała w PSS – od marca 1959 do 1975 – jako kierownik sklepu. W 1968 Powszechną Spółdzielnię Spożywców przekształcono w Wojewódzką Spółdzielnię Spożywców.

W latach sześćdziesiątych była sprzedawcą w piekarniczym przy ul. Białostockiej (obecnie Wojska Polskiego – teraz znowu jest tam sklep z pieczywem). Później w sklepie monopolowym przy placu 1 Maja (dzisiaj Niepodległości).

Zmarła 18 lipca 2006 roku w przeddzień swoich imienin. Pochowana na cmentarzu parafialnym w Grajewie.

***

Na następnej stronie można przeczytać wspomnienia Wincenty Borawskiej z czasów II wojny światowej.

Zachowałem rękopis wspomnień sporządzony prawdopodobnie w roku 1990... Dopiero wtedy matka poczuła chęć i odważyła się przelać to wszystko na papier. Wspomnienia dotyczą szczególnie jej brata Mariana Sierzputowskiego – żołnierza 9psk AK.