Wacław Pytel

(1918-1941)

ofiara zbrodni niemieckiej z okresu II wojny światowej

   Był synem Bolesława i Rozalii z Kadłubowskich. Urodził się w 1918 roku w Kosowie Lackim pow. Sokołowski. W 1920 roku wraz z rodziną zamieszkał w Grajewie w rejonie tzw. osiedla Piaski. Prawdopodobnie działał w organizacji paramilitarnej (strzelec). Jesienią 1937 r. został wcielony w szeregi 9 Pułku Strzelców Konnych w Grajewie w celu odbycia zasadniczej służby wojskowej. Wraz z pułkiem już w stopniu kaprala wziął udział w kampanii wrześniowej 1939 r. Nocą z 4/5 IX w trakcie wypadu rozpoznawczego na terytorium Prus Wschodnich został ranny i trafił do szpitala w Łomży.

   W 1940 roku ożenił się z Eugenią Kłos. Mieli dwoje dzieci: córkę Annę (ur. 14.02.1941 r., zm. 13.06.1941 r.) oraz syna Wacława (ur. 25.03.1942 r., zm. 13.03.1945 r.). Zginął w sierpniu 1941 r. rozstrzelany przez Niemców na terenie obecnego osiedla Broniewskiego.
   Pytel Wacław miał siedmioro rodzeństwa tj. Bolesław Pytel, Henryk Pytel, Marian Pytel, Roman Pytel (zmarł w wieku 5-ciu lat w 1920 roku), Jadwiga Wiśniewska, Helena Faber i Halina Popow-Ster. Wszyscy mieszkali w Grajewie, a teraz mieszkają ich dzieci. To one słyszały o wujku Wacławie od swoich rodziców, że był to człowiek wielkiego serca, patriota, i w chwili, kiedy wyszedł na przepustkę z aresztu niemieckiego, wrócił tam, ponieważ bał się o los swojej rodziny.