Cmentarz prawosławny


   W liście grajewskich ewangelików z 1885 do ówczesnych władz czytamy, że przed otwarciem kolei liczba prawosławnych w Grajewie była niewielka i mogli oni być chowani na cmentarzu ewangelickim (świadczą o tym zachowane do dziś pojedyncze nagrobki prawosławne np. generała lejtnanta Aleksandra Wiktorsta z 1888 r.). Po wybudowaniu kolei liczba ich bardzo wzrosła i należy wydzielić przy cerkwi osobny cmentarz.
   W związku z powyższym w 1892 r. właściciel dóbr grajewskich Józef Jagielski wydzielił działkę o pow. 1,5 dziesięciny na urządzenie tego cmentarza. Działka znajdowała się między miastem a koszarami, z jednej strony ograniczona ul. Leśną (ob. Wojska Polskiego) z drugiej torami kolejowymi. W 1893 roku pobudowano na nim drewnianą kaplicę wraz z drewnianą stróżówką. W 1917 r. służył jako miejsce tajemnych zbiórek tworzącego się grajewskiego harcerstwa.
   W okresie II RP, jako spuścizna po byłych okupantach, na mocy obowiązujących przepisów stanowił własność państwa i pozostawał pod opieką i zarządem Okręgowej Dyrekcji robót Publicznych w osobie jej przedstawiciela Architekta Powiatowego. O tym, że już w latach 20-stych był w złym stanie świadczy chociażby fakt, iż w 1926 r. sami mieszkańcy Grajewa postulowali jego ogrodzenie i zwracali uwagę na niewłaściwe jego traktowanie, gdyż „Żydzi uprawiają tam orgje, niszczą krzyże i groby, pasa kozy, wychowują dzieci, słowem całe swe życie domowe z miasta przenoszą na prawosławny cmentarz”. O tym, że w okresie międzywojennym cmentarz ten nie był raczej użytkowany świadczą również prawosławne nagrobki na cm. katolickim (np. Józefa Siedliszewa z 1926 r.), ewentualnie mogły zostać tam przeniesione z cm. prawosławnego.